live49media-ն գրում է. Մի անգամ Գոգին և Գիվին ընթանում էին լեռնային կտրուկ ճանապարհով: Հանկարծ նրանք տեսնում են, որ կողքին մի աղջիկ է կանգնած: Նրանք կանգ են առնում և հարցնում.
— Ի՞նչ ես ուզում, գեղեցկուհի:
— Քաղաք կբարձրացնե՞ք: — աղջիկը ժպտում է:
— Վայ: Դա 40 կիլոմետր այն կողմ է: — բացականչեց Գոգին: — Գումարած, դա մեր ճանապարհի վրա չէ:
-Սպասիր Գոգի: — ասում է Գիվին: — Գեղեցկուհի, ի՞նչ ես վճարելու:
— Ինչպե՞ս — Աղջիկը զարմացած է: — Փող:
— Էէէէէ, Գոգի, մեզ փող պե պետք տք է:
— Ոչ, դա մեզ պետք չէ:
— Այդ դեպքում գնանք այստեղից:
Եվ հենց այդ ժամանակ անձրևը սկսեց, քամին բարձրացավ:
— Լավ. — ասում է աղջիկը: — Եթե գումար պետք չի, ես իմ բնությունով կվճարեմ:
— Լսիր, դա ի՞նչ է: — Գիվին վրդովվեց: — Գոգի, արի գնանք: Նա ծաղրում է մեզ:
— Գիվի, լսիր, ի՞նչ է «բնությունը»:
«Ես ինքս չգիտեմ: Առաջին անգամ եմ լսում այս բառը:
— Եկեք վերադառնանք, հարցնե՞ք նրան:
— Դե արի:
Նրանք վերադառնում են, Գիվին հարցնում է.
— Աղջի՛կ, ի՞նչ է դա նշանակում
— Օ,, ան իծյալ: — Աղջիկն արդեն ամբողջությամբ թաց է, զայ րացած: — Ես հանելու եմ վարտիքս և երկուսիդ էլ տամ…
— Վայ, Գոգի, կանանց վարտիքներ պե՞տք են մեզ:
— Ինչ! Իհարկե, ոչ !!
— Այդ դեպքում եկեք գնանք այստեղից: Իզուր էլ վերադարձանք:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց live49media-ն
